پیامک سلام، من هنوز زنده ام فلسطینی های غزه، سلام از غزه، من هنوز زنده ام: فلسطینی‌های نوار ساحلی چند کلمه از طریق پیامک برای عزیزان خود در خارج از منطقه غزه که بی امان بمباران شده و در معرض محاصره رژیم صهیونیست است، ارسال می‌کنند.

به گزارش شهر مردم، خبرگزاری فرانسه در گزارشی از بیت المقدس نوشت: “سلام از غزه، من هنوز زنده ام”: هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوند، فلسطینی‌های نوار ساحلی چند کلمه از طریق پیامک برای عزیزان خود در خارج از قلمرو کوچکی که بی امان بمباران شده و در معرض محاصره اسرائیل است، ارسال می‌کنند.
ارتش رژیم صهیونیستی از ۷ اکتبر هر شب و روز نوار غزه را گلوله باران کرده است. در نتیجه “محاصره کامل” اعلام شده توسط اسرائیل دو روز پس از حمله حماس، برق نوار غزه قطع شد. این کمبود انرژی ارتباطات بین بقیه جهان و نوار غزه را که در تاریکی فرو رفته است، به شدت مختل می‌کند.
محمود شلبی، مدیر سازمان غیردولتی انگلیسی کمک پزشکی برای فلسطینیان، به همکاران خود از بیت لاهیا (شمال) نوشت: «من این پیام را ضبط می‌کنم، که می‌تواند آخرین باشد، اگرچه امیدوارم چنین نباشد. سپس او در مورد روز خود که با “بمباران‌هایی که همه را تحت تاثیر قرار می‌دهد” صحبت می‌کند.
وی برای جمع بندی گفت: «از خانه بیرون نمی‌روم ایستاده خواهم مرد، تنها وجودم در این زمین گواهی مقاومت است». ارتش اسرائیل از ساکنان شمالی این قلمرو کوچک خواسته است تا به سمت جنوب حرکت کنند. تنهایی و ناامیدی، آن‌ها پیام‌هایی را به دوستان، همکاران، جهان از طریق شبکه‌های اجتماعی ارسال می‌کنند. ولید، غزه‌ای ساکن پاریس، که نمی‌خواهد نام خانوادگی اش را بگوید، گفت: «این جمله‌ای است که سعی می‌کنم فورا آن را قطع کنم، وقتی به من می‌گویند «اگر اتفاقی برای ما افتاد، مراقب خودت باش».
مرد جوان نمی‌تواند هر روز با والدین خود آنلاین گفتگو کند.
وی می‌گوید: «بعضی وقت‌ها ده بار پشت سر هم تماس می‌گیرم، و صدایی نمی‌شنوم گاهی پیامی دریافت می‌کنم که روز قبل ارسال شده است، گاهی اوقات موفق می‌شوم آن‌ها را روی خط بیاورم، اما بعد از ۳۰ ثانیه قطع می‌شود.»
به دلیل کمبود آنتن ۳G در نوار غزه، برای صحبت با یکدیگر باید از تلفن ثابت که کمیاب هستند یا اینترنت که به برق نیاز دارد استفاده کنید که به همان اندازه کمیاب است. برخی از ژنراتور‌ها استفاده می‌کنند که به سوخت نیاز دارند، همچنین کمبود دارند، برخی دیگر از باتری خودرو استفاده می‌کنند. هبه جمال، یک شهروند غزه‌ای که در مانهایم آلمان زندگی می‌کند، می‌گوید: «خانواده من تصمیم گرفتند ژنراتورهایشان را با روغن آشپزی تغذیه کنند تا تلفن هایشان را شارژ کنند. به گفته دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA) دو خط از سه خط اصلی ارتباط تلفن همراه و اینترنت در این حملات هوایی نابود شدند.
خانم جمال که می‌گوید هیچ خبری از برخی اعضای خانواده همسرش ندارد، می‌گوید: «ما نمی‌توانیم با هم تماس بگیریم.
برای کسانی که موفق به دستیابی به آن‌ها می‌شوند، این تبادلات را این گونه توصیف می‌کند: «+امروز منطقه شما را در خان یونس بمباران کردند، همه خوب هستند؟ +، + خانه ما نبود، خدا را شکر که زنده ایم +».
پس از چندین ساعت بی خبری، ولید گفت “نگاه کردن به چهره قربانیان بمب گذاری در الجزیره”، “تن‌ها راه برای دریافت اخبار زنده است، اما همیشه نیز نمی‌توان به آن متکی بود. روزنامه‌نگاران محلی در معرض محدودیت‌های مشابهی با بقیه جمعیت هستند. در مورد خبرنگاران خارجی، آن‌ها به این قلمرو دسترسی ندارند.
وفا الیووا از اوت ساووا Haute-Savoie (فرانسه)، هر ساعت با والدین ۶۳ ساله خود تماس می‌گیرد تا بتواند یک بار با آن‌ها صحبت کند. به گفته سازمان‌های بین‌المللی کمک‌های بشردوستانه، او جرأت نمی‌کند از آن‌ها بپرسد که “چه چیزی برای خوردن دارند” در حالی که برای همه غذا کم است.
“مردم شوکه شده اند”
به نقل از مهر، وفا بر دشواری برقراری ارتباط با عزیزانی که “از جان خود می‌ترسند” یا اعضای خانواده خود را از دست داده اند، تاکید کرد. در این فضای محدودیت و اضطراب، بسیاری از شایعات و تبلیغات می‌ترسند. جمیله توفیق، روزنامه‌نگار و نویسنده ۲۶ ساله، که با تمام خانواده‌اش به خان یونس نقل مکان کرد، می‌گوید: ما کاملا از دنیا قطع شده‌ایم.