مردم محله دباغی در آخرین روزهای سال با شهر مردم از مشکلاتشان گفتند؛از انبوه معتادان و هجوم اتباع بیگانه تا خانه های متروکه و مرگ پارک زندگی، به گزارش جلال الدین عرفانی خبرنگار شهر مردم، از همان ورودی همه چیز هویداست، چند معتاد این سو و آن سوی ورودی محله را غرق کرده اند، به محض دیدن دوربین شهر مردم، هر کدام از یک طرف متفرق می شوند، اما برای چند نفر دیگرشان، فرقی ندارد که دوربین باشد یا نه، آنها دیگر حتی دیگر برایشان ترسی ندارد که ساختمان مرکز فرماندهی پلیس شیراز و یا مبارزه با مواد مخدر هم در چند قدمی شان قرار داشته باشد، با اینکه طرح جمع آوری معتادان، مانند هر سال به اجرا درآمده، اما اینجا همچنان معتادان از سر کول هم بالا می روند، محله قیام یا همان(دباغی) سابق، سال هاست که با محرومیت، روبروست، در این بین گرچه طی سال های گذشته، فعالیت های خوبی در زمینه آسفالت و زیرسازی کوچه ها، انجام شده، اما هنوز هم انبوه مشکلات، مردم این محله را کلافه کرده است، در حال آماده شدن، برای تهیه گزارش هستیم که یکی از اهالی که گویا دل پری دارد، با صدای بلند می گوید: آقا بنویسید، یک فکری به حال معتادان این محل بکنند که امنیت و آرامش ما را گرفته اند، تو را به خدا، فکر کنید ما هم از اهالی شیراز هستیم.

امام جماعت مسجد محله دباغی، در گفت و گو با شهر مردم، با اشاره به برخی مشکلات مردم این محل، گفت: یکی از مشکلات اساسی مردم این محله، بحث حضور معتادان و امنیت است و مردم، اینجا امنیت ندارند و به گفته برخی ساکنان، برخی از افراد درب منزل آنها را می زنند و به محض اطلاع از عدم حضورشان، از درب منزل آنها بالا رفته و اقدام به سرقت می کنند.

حجت الاسلام جابر انصاری، افزود: یکی دیگر از مشکلات ما، حضور انبوه افاغنه است، درست است که آنها از حضور اطراف حرم، منع شده اند، اما به ۵۰۰متر پایین تر و اینجا، منتقل شده اند و همین باعث مشکلاتی، از جمله افزایش اجاره بها شده است.

وی، تصریح کرد: اگر قرار است که آنها، اطراف حرم نباشند، این قانون را برای همه شهر اجرا کنند.عضو یاوران شورای محله قیام هم در گفت و گو با شهر مردم، گفت: چند سال قبل، با تلاش زیادی توانستیم، زمینی در ورودی محله را برای اجرای پارکی به نام زندگی بگیریم و شهرداری منطقه هم کار خود را آغاز کرد و حتی برخی سازه ها و زمین روباز ورزشی آن هم احداث شد، اما به یکباره، کل کار به دلیل اجرای ایستگاه مترو، متوقف شد.

حسن زاده، افزود: چند وقت قبل، کل پروژه تعطیل شد و نه پارک زندگی، ایجاد شد و نه مترو. از طرفی بخشی از پارک هم جدا، فنس کشی و به اتوبوسرانی داده شده، اما در آنجا هم فقط تعداد زیادی خودرو شخصی، پارک شده است.

وی، ادامه داد: البته کمیته محرومیت زدایی و شهرداری منطقه، کارهای بسیاری انجام دادند و بسیاری از کوچه های خاکی، آسفالت و کانال های معیوب، درست شدند، اما هنوز مشکلاتی، مثل حضور افاغنه، ما را با مشکل مواجه کرده است.

در حال ورود به کوچه پس کوچه های تُل احمدی، یکی از بخش های این محله، هستیم که تعدادی از ساکنان محله که در خصوص انباشته شدن زباله، در کنار قسمت هایی از ورودی، اعتراض دارند از ما می خواهند، این مشکل آنها را هم بازگو کنیم، یکی از مغازه دارها که تلی از زباله، جلوی مغازه اش جمع شده، به خبرنگار ما گفت: از من بپرسید، شهرداری اینجا، اصلا زباله ها را جمع نمی کند و ما را فراموش کرده اند.

اما در مقابل، یکی دیگر از ساکنان هم در دفاع از شهرداری، می گوید: کارکنان شهرداری همه تلاش خود را می کنند که اینجا تمیز باشد، اما خود ساکنان هم باید همت کنند و محیط را تمیز کنند، وقتی آنها تمیز می کنند و ساکنان آشغال ها را روی زمین می ریزند، دیگر ما چکار می توانیم، انجام دهیم.

در این بین، پاکبان محله نیز حرف هایی برای گفتن داشت، در این ارتباط به خبرنگار ما، گفت: شما قاضی، من هر روز اینجا را جارو و تمیز می کنم، اما دو ساعت بعد، باز زباله ها سر جایشان است و کسی رعایت نمی کند، البته شاید اگر مخازن زباله بزرگ، اینجا باشد، کمی مشکل برطرف شود، اما این برای حل کلی مشکل، کافی نیست و مردم هم باید به ما کمک کنند.

سرکارگر سازمان مدیریت بازیافت هم که گویا اجازه مصاحبه ندارد، در پاسخ به کسی از ساکنان که می گوید، کسی برای جمع آوری زباله نمی آید، خطاب به این شهروند، می گوید: با توجه به عرض کم کوچه ها، در این محله ها، با گاری اقدام یه جمع آوری زباله می کنیم، مگر شب ها، گاری جمع آوری زباله، به اینجا نمی آید؟

با پاسخ مثبت آن زن، مشخص می شود که زباله ها، جمع آوری می شوند، اما نریختن زباله، نیازمند همکاری اهالی و البته سرویس دهی بیشتر شهرداری است.

در حال عبور از کوچه پس کوچه های محله هستیم، یک مشکل در همه کوچه ها کم یا زیاد، یکسان است، آن هم جاری بودن پساب مصرفی خانه، در جوی هاست که البته در برخی جاها، تبدیل به گنداب شده است، یکی دیگر از اعضای یاوران شورا، در این رابطه به خبرنگار ما، گفت: یکی دیگر از مشکلات ما، نبود فاضلاب است، این باعث شده تا بسیاری از ساکنان، پساب مصرفی خود را روانه کوچه ها کنند و همین باعث بروز بسیاری  از بیماری ها، شده است.

علی جهانداری، افزود: به رغم اینکه تعداد زیادی چاه جذبی هم در کوچه ها اجرا شده، اما این چاه ها نیز یا فرونشست دارند یا اینکه دائم پر می شوند.

حسن زاده، عضو یاوران شورای محل در این رابطه، گفت: تنها راه حل مشکل این کوچه ها، از جمله کوچه ۱۵ قیام که شیب کوچه به داخل برخی خانه هاست و در زمان بارندگی، مشکل دارند، اجرای فاضلاب شهری است، اما هیچکس به این موضوع، اهمیت نمی دهد.

فرجی، یکی دیگر از کسبه محله قیام هم گفت: گرچه شبکه جمع آوری آب های سطحی در اینجا، اجرا و لوله گذاری شده، اما بوی نامطبوع آن، به ویژه در تابستان، باعث آزار و اذیت مردم محله می شود.

از تل احمدی که وارد گود سابق دباغی می شویم، گرچه اوضاع، کمی بهتر است، اما هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب، فاصله دارد، در اینجا قفلی که در بسته سرای محله کوشش، خورده و پارک رنگ و رو رفته ای که با کمترین امکانات، نشان از یک محله برخوردار نمی دهد.

یکی از ساکنان این محله هم گفت: ما دو مشکل بزرگ، در این محله داریم، یکی وجود تعداد زیادی از افاغنه در سطح منطقه و دیگری، وجود تعداد زیای از معتادان پرخطر است که امنیت ما را بر هم زده اند.

یکی دیگر از ساکنان هم گفت: درست است که اینجا، پارک ساخته شده، اما این در شان مردم محله نیست و حتی یک سرویس بهداشتی عمومی هم ندارد.

جهانداری، عضو یاوران محله ما را به سمت گاراژی می برد که محل خرید و فروش ضایعات است و می گوید: شما به ما بگویید، آیا وسط این محله، چند قدم مانده به حرم، جای ضایعات فروشی است.

اما یکی دیگر از مشکلات محله که توجه ما را به خود جلب می کند، وجود تعداد زیادی، اماکن و بافت فرسوده است که  تبدیل به محل امنی، برای برخی از معتادان پرخطر شده است، این را وقتی که به بالای پشت بام یکی از این منازل متروکه می رویم، بیشتر متوجه می شویم، جایی که به گفته ساکنان، سال هاست، تبدیل به پاتوق برخی افراد ناباب شده، ارثیه ای شوم که بلای جان همسایه های آن شده، یکی از همسایگان یکی از این خانه ها، به خبرنگار ما، گفت: من و دخترم، اینجا در کنار این خرابه، زندگی می کنیم و امنیت و آرامش نداریم، حتی در یک مورد، چند جوان که به درون این خرابه رفته بودند، چند وسیله درون حیاط منزل ما انداختند که ببینند خانه هستیم یا خیر، و بعد برای دزدی وارد شوند، اما به محض آن که دیدند، ما در خانه هستیم، فرار کردند.

یکی از جوانان این محل نیز به خبرنگار ما، گفت: ما اینجا، هیج زمین بازی نداریم و دلمان خوش بود که با افتتاح پارک زندگی و زمین ورزشی آن، محلی برای پر کردن اوقات فراغت ما، ایجاد می شود که این هم نشد.

قریب به ۴ ساعت، از زمانی که وارد محله شدیم، می گذرد و ساعت به ۱۴ رسیده، در این بین، معتادان آرام آرام در برخی نقاط، از جمله حاشیه پایانه مسافربری احمدی و حتی درون ایستگاه های اتوبوس، در حال جمع شدن هستند و به اصطلاح، بساط خود را پهن کردند و دورهمی گرفته اند، در این بین، یکی از ساکنین که متوجه حضور ما شده، نزدیک می شود و می گوید: آقا از این معتادها، بنویسید هر چه می توانید، شاید کسی کمک کند.

چند قدم جلوتر، می آید، عینک دودی اش را بر می دارد و با اشاره به چشم شیشه ایش، ادامه می دهد: این چشم من، به خاطر درگیری با همین معتادان، کور شد، اما اینها هنوز هم اینجا، جمع می شوند، مسئولان کجا هستند؟

مشکلات محله دباغی یا قیام، یکی دو تا نیست، از معتادانی که در هر جایی دیده می شوند، فروشندگان مواد مخدر، فاضلابی که وجود ندارد، پارک زندگی که جان ندارد، خانه های متروکه با مهمان های ناخوانده و…، این آخرین گزارش محله روزنامه شهر مردم، در سالی که گذشت، بود و در این مدت، تلاش کردیم تا روزنامه ای باشیم، برای مردم شهر و انعکاس دهنده نظرات مردم شهر، در این راستا، در سرویس شهری روزنامه شهر مردم نیز در سال پیش رو، تمامی تلاش خود را به کار خواهیم بست تا بیش از گذشته، در خدمت مردم شهر باشیم، در صورت هرگونه پیشنهاد، انتقاد و ارایه مشکلات، کافی است با شماره روزنامه، تماس حاصل فرمایید، تا گروه خبری ما، در محله شما، حضور یابند