معاون گردشگری استانداری فارس در گفت و گو با شهر مردم:
خیابان غذا با تدبیر و تهیه پیوست فرهنگی راه اندازی خواهد شد
شهرداری از جوانان روحانی خوش فکر برای تهیه پیوست فرهنگی گذر غذا دعوت کند

فاطمه مقدم / شهر مردم: گویی ناف خیابان غذای شیراز را با گره پشت گره بریده اند و حالا که قرار است بعد از ۵سال و اندی توقف، این خیابان افتتاح شود، این بار هم یک انتقاد، سنگی بر سر راه گشایش این خیابان، انداخته است.
پروژه خیابان غذا در شیراز، بعد از گذشت ۵ سال از تصویب و دو سال توقف مطلق، بالاخره تکانی خورد و ساخت کانکس های فروش غذا با سرمایه گذاری بخش خصوصی در آن، انجام شد. قرار بود گذر غذا، اول تابستان به بهره برداری برسد. ‏کندی پیشروی ساخت و تجهیز کانکس ها، کار افتتاح این خیابان را از اول تیرماه که فصل خوبی برای فروش غذاهای خیابانی است، به تاخیر انداخت و بعد از آن هم افتتاح این خیابان، به گره دیگری برخورد و این بار دعوای حقوقی میان بهره بردار و سازمان اوقاف، دیگ «خیابان خوارک» را از جوش انداخت‏! بالاخره پیمانکار و شهرداری، توانستند از این مسئله نیز عبور کنند، اما گویا سرنوشت این خیابان با پیچیدگی، تنیده شده است به طوریکه این بار، افتتاح این خیابان که قرار است، در نیمه پاییز رخ دهد، با اعتراض دبیر جامعه روحانیت، مبنی بر نداشتن پیوست فرهنگی، برای راه اندازی به دست انداز دیگری خورده است.
تصور نکنید که این یک انتقاد ساده است، چرا که مسئولین شورای شهر، به سبب انتقاد حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحی‌الدین طاهری، ‏حتی حاضر به گفت و گوی تلفنی مبنی رد یا قبول این انتقاد نشدند و تلفن را به روی ما، قطع کردند تا نکند پایشان به دفاع از افتتاح این خیابان، باز شود! به هر رو، این موضوع اگر با ریش سفیدی و تدوین یک پیوست فرهنگی، برای خیابان حل نشود، جز آنکه سرمایه گذار را با توقف کارش دچار ضرر هنگفتی می کند، ضرری دوچندان نیز برای شهر شیراز، به دنبال خواهد داشت که قطعا از خیابان مشکین فام، گسترده تر خواهد شد و رای سرمایه گذارن را برای شرکت در پروژهای عمرانی شهر شیراز، خواهد زد.
ابتدا خوب است کمی درباره خیابان غذا و فرهنگی که این خیابان به انتشار آن، خواهد پرداخت، بپردازیم.
از آنجایی که خوردن غذا در خیابان، فرصتی برای افزایش تعاملات اجتماعی و جذب گردشگر است، در سال‌های اخیر، در بسیاری ‏از شهرهای کشور، فروش غذاهای خیابانی و حتی فروش قهوه در ماشین های کاروانی، رونق بسیاری گرفته است. اما جز در برخی ‏از خیابان های تعداد معدودی از شهرهای ایران (چون فود استریت لشکرآباد اهواز، فودتراک‌ یا فود استریت خیابان سی تیر و ‏خیابان بدرالزمان قریب تهران، فود استریت میدان شهرداری رشت، فود استریت آستارا، فود استریت بازارچه تکین کرج و فود ‏استریت پارک اسکله بندر ترکمن) در سایر شهرهای کشور، خیابانی مستقل و مجتمع برای فروش غذای خیابانی وجود ندارد. ‏بسیاری از فود استریت های ایران نیز به صورت بازارچه های موقت، در برخی از مناسبت‌ها و اعیاد، برپا می‌شوند و گاه جشنواره ‏غذا، بهانه‌ای برای برپایی بازارچه های خیابانی فروش غذا، فراهم می کند که از قضا، بسیار هم مورد استقبال مردم قرار می گیرد. ‏ حالا قرار است شیراز، صاحب خیابان غذا شود. خیابان‌ غذا یا استریت فود، پر از غرفه‌ها و کانکس‌های قابل حمل یا گاری‌ها و ‏ون‌های مواد غذایی است و هدف اصلی آنها، ارتقای کیفیت فضاهای شهری و افزایش تعاملات اجتماعی و برنامه اصلی آن، ارائه غذا ‏به سریع‌ترین حالت ممکن است. اکثر غذاهای خیابانی در دسته فینگرفودها، فست‌فود‌ها یا غذاهای محلی، طبقه‌بندی شده و یکی از ‏ویژگی های این نوع غذاها، ارزان‌تر بودنشان نسبت به همان نوع غذا در رستوران‌هاست. ‏خیابان مشکین‌فام نیز با توجه ویژگی های محیطی از جمله، مجاورت با بوستان بزرگ آزادی، وجود بازار انقلاب و سابقه آن در تولید ‏‏غذاهای خیابانی، با ایده «حیدر اسکندرپور»، شهردار اسبق شیراز که معتقد به احیای فرهنگ زندگی پیاده در شهر و تعامل ‏‏شهروندان با یکدیگر بود، برای اجرای طرح خیابان یا گذر غذا، انتخاب شد.‏
به گفته متخصصین برنامه ریزی شهری، غذاهای خیابانی، چیزی فراتر از ترکیب چند ماده اولیه هستند. حضور مردم در این ‏خیابان ها در کنار یکدیگر، باعث ارتقا کیفیت‌های فضای شهری، سرزندگی، ماندگاری و حیات شبانه در این خیابان ها، خواهد شد ‏و ‏تعاملات اجتماعی را که کلید اصلی ایجاد فضای شهری است، ارتقاء خواهد بخشید.
از سوی دیگر، از آن‌جایی که غرفه‌های غذای ‏خیابانی، جزو مشاغل خرد محسوب می‌شوند، این مکان برای تازه‌واردان در این حرفه، فرصتی فراهم می کند تا بتوانند با مبلغ ‏اندکی، غرفه‌های خود را ایجاد کرده و حتی در درازمدت، به سودهای خوبی دست یابند و این خود می تواند فروشندگان غذا را به ‏چرخه اقتصاد گردشگری شهری، متصل کند. ‏
حال با استناد به
ضرب المثل معروف «در خانه اگر کس است یک حرف بس است»، فرض را بر این می گذاریم که خوانندگان فهیم ما نیز به نفس انتقاد از راه اندازی این خیابان، پی برده باشند، پس ما از بازگویی اش خودداری می کنیم و نظر معاون گردشگری استاندار فارس، محمد فرخ زاده را که از قضا مدیری جوان و علاقمند به رونق گردشگری شیراز است، برای رفع نگرانی از توقف این پروژه که شهروندان شیرازی، مدتهاست منتظر راه اندازی آن هستند، می آوریم.

***تهیه پیوست فرهنگی برای خیابان غذا امری واجب و امکان پذیر است
معاون گردشگری استانداری فارس در گفت و گو با «شهر مردم»، با تاکید بر اینکه تهیه پیوست فرهنگی، برای خیابان غذا، امری واجب است و باید به آن پرداخته شود، گفت: تصور عمومی، این است که پیوست فرهنگی، تنها تهیه قوانینی درباره حجاب و رعایت موازین اسلامی است، حال آنکه پیوست فرهنگی، امری چند بعدی است که تهیه آن برای هر پروژه ای، ضروری است.
محمد فرخ زاده، در ادامه افزود: ما زمانی که در شورا بودیم، برای هر پروژه اجرایی، پنج پیوست را مصوب کردیم که شامل: پیوست فرهنگی، پیوست اجتماعی، پیوست زیست محیطی، پیوست فنی و پیوست اقتصادی بود. مصوب شد که هر پروژه ای، توسط شهرداری اجرا می شود، باید دارای این پنج پیوست باشد. در تهران نیز این پیوست ها را ستاره دار کرده اند یعنی اگر در پروژه ای، پیوست فرهنگی – اجتماعی آن، مطالعه نشود و ملاحظات لازم برای اجرای این پیوست ها، دیده نشود، پروژه مذکور، قابل اجرا نیست. در تهران نیز اسم این پیوست را «اتاف» گذاشته اند یعنی «ارزیابی تاثیرات اجتماعی فرهنگی»؛ پروژه هایی که در واقع به مبتنی بودن هر پروژه بر مسائل فرهنگی، تاکید می کند.
فرخ زاده، با تاکید دوباره بر اینکه پیوست فرهنگی در خصوص خیابان غذا، الزاما تنها محدود به رعایت قانون حجاب و دیگر موازین اسلامی نیست، بلکه این پیوست، می تواند به نوع غذایی که در این خیابان بناست ارائه شود نیز توجه داشته باشد، اظهار داشت: ما در سنت خود، غذاهای سالم و شرعی داریم که ارائه آن در این خیابان، برای فرهنگسازی ضروری است و مردم، زمانی که با خانواده به این خیابان برای خوردن غذا میروند، به جای خوردن فست فودهای پر روغن و فرآوری شده، می توانند از غذاهای سنتی کشور و شهرمان که عرضه آن در پیوست فرهنگی – اجتماعی مورد تاکید قرار گرفته، استفاده کنند.
معاون گردشگری استانداری فارس، در ادامه در پاسخ به این سوال که نکند این انتقاد، مانع از بهره برداری از خیابان غذا شود، گفت: نه، انشاالله این موضوع، با تدبیر و مذاکره، قابل حل است. کافیست شهرداری جلسه ای بگذارد و جوان های خوش فکر روحانی و مذهبی را دعوت کند تا برای تهیه پیوست فرهنگی این خیابان که حجه الاسلام طاهری به خوبی به فقدان آن اشاره کرده است، طرح و ایده بدهند. مثلا به عنوان نمونه، بنرهایی در کنار کانکس های فروش غذا، نصب شود و توصیه های اسلامی – بهداشتی درباره غذا، در آن ذکر شود، این را به عنوان نمونه، ذکر کردم تا مردم بدانند که پیوست فرهنگی، افزوده شدن کارکردهای محبت آمیز اسلامی به این خیابان است، نه تعطیلی آن.
به گزارش «شهر مردم»، در پایان ذکر این نکته، خالی از لطف نیست که ما نیز چون معاون استاندار، امیدواریم مجریان طرح، گذر غذا در شیراز را به مکانی صرفا برای عرضه غذاهای فست فودی و فینگر ‏فودی رایج، تبدیل نکنند و در کنار فست فودها و فینگر فودها، به عرضه غذاهای سنتی شیرازی که ملایم‌ترین غذاها از نظر طعم و مزه ‏هستند و به ذائقه عمومی مردم، بسیار نزدیکند، نیز بپردازند. غذاهای خوش آب و رنگ محلی که امکان عرضه آنها، به عنوان غذای ‏خیابانی، وجود دارد؛ نظیر کوفته سبزی، کوفته هلو، دو پیازه آلو و آش های خوشمزه و متنوع شیرازی و انواع ترشی، نوشیدنی‌های ‏شیرازی. غذاهایی که امکان ندارد، گردشگری آنها را بچشد و طعم و مزه آنها را فراموش کند. به طوری که چشیدن این غذاها در ‏هر کجای دنیا، شیراز را به یاد گردشگران بیاورد تا این گذر غذا، جز جایی برای دورهمی شهروندان، گامی نیز در راه تقویت هویت ‏ایرانی برداشته باشد. ‏با این همه، امیدواریم راه اندازی این خیابان که برای آن تلاش فراوان دولتی و سرمایه گذاری خصوصی صورت گرفته، با یک نظر مخالف، بسته نشود و سرمایه خرج شده در آن که مصداق «حق الناس» است، به باد نرود و شاهد افتتاح گذر غذا، در آخرین ماه از پاییز ۱۴۰۲ باشیم.