به گزارش شهر مردم، شهنام عرشی افزود: سالک به دلیل شیوع فراوان و پراکندگی آن در نقاط مختلف کشور دارای اهمیت فراوان بوده، مخزن آن موش های صحرایی و توسط ناقل پشه خاکی منتقل می شود و سالک نوع آنتروپونتیک (شهری، خشک) که مخزن آن افراد مبتلا است و این بیماری در کانون های مختلف کشور در ۱۹ استان وجود دارد.

وی اظهارداشت: با اقدامات انجام شده و پیگیری های دقیق موفق شده ایم این روند بیماری تغییر و پس از سال ۱۳۸۶ سیر نزولی داشته به طوری که در سال ۱۴۰۱ به کمتر ۱۵ مورد در یکصد هزار نفر رسیده است.

عرشی ادامه داد: قبل از سال ۱۳۸۶ پتانسیل انتقال در کانون های بومی بیماری و سایر مناطق کشور، و همچنین ساخت و سازها و ایجاد شهرک ها ومجموعه ها ورزشی، گسترش و توسعه شهرها و تخریب مناطق قدیمی، جابجایی جمعیتی بخصوص جهت زیارت به اماکن متبرکه و جابجایی نظامیان و همچنین عوامل غیر طبیعی مثل زلزله بم و کرمانشاه، و بخصوص عدم توجه به شرایط آب و هوایی و بهداشت محیط و ارزیابی مخازن و ناقلین بیماری و بخصوص انجام اقدامات مراقبتی و کنترلی به موقع در این افزایش بیماری موثر بوده است.

به گفته این مقام مسوول در وزارت بهداشت، کانون های موجود در کشور عمدتا با تحقیقات انجام شده در مورد ناقلین و مخازن و عامل بیماری زا توسط دانشکده های بهداشت و پزشکی سراسر کشور بخصوص دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد بررسی قرار گرفته اند.

وی تصریح کرد: البته کانونهایی هم هستند که باید تحقیقات بیشتری در خصوص ناقل و مخزن و عامل بیماری زا به عمل آید. از مهم ترین کانونهای شناخته شده نوع آنتروپونتیک در حال حاضر کرمان، بم و مشهد هستند البته نوع آنتروپونتیک در نیشابور، قم، شیراز، یزد، سبزوار و پل دختر و به طور تک گیر در سایر مناطق کشور شناسایی شده اند و از مهمترین کانونهای شناخته شده نوع روستایی نقاطی از استانهای اصفهان، جنوب فارس، سمنان، خراسان رضوی، شمالی و جنوبی، گلستان، خوزستان، ایلام، بوشهر، هرمزگان و یزد را می توان نام برد.