سيد محی الدین حسینی ارسنجانی – شهر مردم

نشر بین المللی نوید شیراز به مدیریت فرهیخته ارجمند داریوش (علی) نوید گویی از جمله انتشاراتیهای مطرح و پرکار فارس و ایران است و هزاران عنوان کتابهای منتشر شده در این انتشارات حقیقتا مفید و خواندنی اند.این بار به معرفی یکی از آثارمولفان عشایر فارس منتشر شده در نشر نوید شیراز میپردازم.

«پدر بزرگوار من» عنوان دو هزار و سیصد و هفتمین کتاب منتشره در انتشارات نمونه کشوری (نشر نوید شیراز) و نوشته بانو پریچهر ایلامی از زنان دانش آموخته عشایری و از نژاد لرزبان دشمن زیاری ممسنی است. بانو ایلامی بازنشسته از سازمان استاندارد و تحقینقات صنعتی فارس است. در کتاب پدر بزرگوار من یاد کردی از شیراز و مردم مهمان دوست آن شده و راهنمای خوبی برای نسل جوان در گذشتن از موانع و مشکلات و رسیدن به اهدافشان است. این اثر ارزنده و خواندنی در قطع و اندازه رقعی در هزار نسخه و ۴۴ صفحه به بهای هر نسخه ۹۰۰۰ تومان در چاپ اول توسط انتشارات نوید شیراز به مدیریت و مسئولیت فرهیخته مرد فرهنگی و فرهنگور دیارمان شیراز جنت طراز از داریوش نویدگویی به چاپ رسیده و برخوردار از شمارگان گوناگون رده بندی دیویی و کنگره، شماره کتابشناسی ملی و شابک و فهرست نویسی برابر فیپاست.یک نسخه از این اثر ارزشمند توسط دوست صمیمی و ارجمندم جناب آقای اسماعیل حامدی، دستیار قدیمی جناب نویدگویی به بنده اهدا گردید. مقدمه ای سه صفحه ای از سوی جناب احمد دعوت الحق بر این اثر نگاشته شده است. مؤلف گرامی کتاب خود را به فرزندان برومندش گلنار، سیامک و آرش تقدیم نموده است. کتاب در قالب داستان ها و خاطرات مؤلف به نگارش درآمده است.

 احمد دعوت الحق صاحب قلم و فکر و اندیشه در بخشی از مقدمه این اثر می نویسد: «مجموعه داستانی پدر بزرگوار من تألیف سرکار خانم ایلامی مجموعه ای است که عوامل آن همه شیرازی و از کوچه پس کوچه های

این شهر برگزیده شده اند. نگارنده محترم با شیوه ای ملموس و روان موفق به خلق اثری شده است که به قول خودشان داستان این اثر در واقع داستان عبرت آموزی نسل جوان و دادن امید به ایشان است که از مشکلات نهراسند و فشار زندگی آن ها را به ستوه نیاورد … گمان نمی برم که جوانی این کتاب را بخواند و برای آغاز زندگی جدیدی آماده نشود… به نوعی محترم تا توانسته اند اصول داستان سرایی را رعایت کرده و این اثر طلیعه خوبی برای توفیق نوشته های

بعدی ایشان خواهد بود… ».

 «هر زمان که با فرزندانم از شیراز و مردم آنجا حرف می زدم، آن ها به من پیشنهاد می کردند که آنچه را می دانم

بنویسم؛ اما من می دانستم که درباره ی شیراز زیاد نوشته شده است. از این رو تصمیم گرفتم آنچه از گوشه و کنار زندگی مردم شیراز می دانم و به ذهنم می رسید، آن را به صورت داستان بنویسم تا یادی از شیراز و مردم آن کرده باشم. داستانی درباره سرگذشت مردی خودساخته تا الگویی برای جوانان باشد تا بدانند که گرچه رسیدن به اهداف و به دنبال کمال، معرفت و انسان بودن سخت است اما می توان با همت، پشتکار و فکر درست موانع را برداشت و بدان دست یافت و به همین دلیل در اوایل کتاب شعر «تو شاهکار خالقی» را نوشته ام که متأسفانه نمی دانم سراینده ی او کیست. در نوشته ها معمولاً زندگی قهرمان اول داستان در ابتدا نوشته و بعد به بقیه پرداخته می شود، ولی در این نوشته اول زندگی دختر مرد داستان ما نوشته می شود؛ چرا که او راوی زندگی پدرش است.