اهمیت صنعت پتروشیمی در ارتقای اقتصاد ملی، به گزارش سید محی‌الدین حسینی ارسنجانی  خبرنگار شهرمردم ، صنعت مهم و حیاتی پتروشیمی اگر به درستی و با برنامه‌ریزی اصولی و برابر با استانداردهای جهانی‌ پیش رود می‌تواند در ارتقای سطح اقتصاد ملی و بهبود صنایع دیگر کشور نقش‌آفرین باشد زیرا پتروشیمی‌ صنعتی چندمنظوره است که با صنعت، کشاورزی، خدمات کشور و معیشت مردم سروکاری مستقیم و‌ غیرمستقیم دارد.

شرکت‌های متعدد پتروشیمی برای بقا و رقابت‌پذیری در بازارهای داخلی و جهانی باید‌ به‌طور مستمر خود را با عدم‌قطعیت‌های محیطی منطبق کنند و در مقابل اختلالات و ناپایداری‌ها مقاوم‌ باشند. برای توفیق در صنعت پتروشیمی از همراهی دانشگاه و پژوهش در این صنعت مهم و پول‌ساز و‌ اشتغال‌زا نباید غافل شد. شرکت‌ها و مؤسسات بزرگ صنعتی در دنیا بالغ بر یک‌سوم (۳۰٪) از درآمد‌ خود را به پژوهش و تحقیق برای توسعه اختصاص می‌دهند. اما در ایران این رقم در بیشتر مراکز و‌ صنایع کمتر از یک درصد است. لذا باید گام‌های لازم برای بهبود پژوهش و تحقیق در صنعت پتروشیمی تا‌ حد ممکن برداشته شود و زیرساخت‌های توسعه این صنعت مهم و پرکاربرد و به‌روز دنیا برای تولید درآمد‌ خالص و ناخالص ملی از طریق توسعه مراکز و صنایع وابسته به پتروشیمی‌ها فراهم یا ایجاد‌ گردد.

یکی از عوامل مؤثر در شناخت توانمندی‌های صادراتی یک کشور برای اتخاذ سیاست‌های مناسب در‌ آن راستا، وجود مزیت نسبی در تولید و صادرات کالاها است. کشورها به دلیل وجود مزیت نسبی در تولید‌ کالاها وارد صحنه تجارت خارجی شده‌اند و در سطح بین‌المللی به مبادله کالا می‌پردازند. برای اندازه‌گیری مزیت نسبی، معیارهای متفاوتی از سوی اقتصاددانان ارائه شده است که از آن جمله می‌توان به‌ مزیت نسبی آشکارشده محصولات صنعت پتروشیمی ایران اشاره کرد. ایران در صادرات محصولات‌ صنعت پتروشیمی از مزیت نسبی برخوردار بوده و سهم صادرات آن از صادرات دیگر کالاهای صنعتی‌ کشور در حال افزایش است. رشد سریع صنعت، پیوستن به سازمان تجارت جهانی و روند خصوصی‌سازی در جامعه صنعتی ما این موضوع را بیش از پیش آشکار می‌کند که امروزه سرمایه شرکت‌ها و‌ مؤسسات فقط به سرمایه‌های فیزیکی و مالی آن‌ها خلاصه نمی‌شوند. به بیان دیگر امروز عامل برتری‌ شرکت‌ها نه دارایی‌های فیزیکی آن‌ها بلکه دارایی‌های غیرملموس و پنهان آن‌هاست. بنابراین در شرکت‌های‌ پتروشیمی ایران باید با رفع اشکالات، موانع عمده و راهکارهای ممکن برای استقرار مدیریت دانش‌ شناسایی و بررسی گردند تا خصوصیاتی مانند گستردگی، پیچیدگی، تعداد زیاد کارکنان و اهمیت ویژه تجربه‌ در این صنعت و بخصوص شرایط ویژه صنعت پتروشیمی ایران مانند پیشرفت سریع، گذر از سیستم‌ دولتی به سیستم خصوصی و ورود به عرصه رقابت‌های جهانی، نیاز به استفاده از یافته‌های جدید مانند‌ مدیریت دانش دوچندان گردد. از ۳ زیرساخت موردنیاز برای مدیریت دانش یعنی نیروی انسانی،‌ فرآیندهای سازمانی و فناوری، باید تمرکز اصلی بر نیروی انسانی و فرآیندها باشد. فروش و عرضه‌ محصولات و فرآورده‌های پتروشیمی از جمله اموری است که صادرات آن‌ها در پی سرمایه‌گذاری‌های‌ قابل‌ملاحظه دولت طی چند سال اخیر در سبد صادراتی کشور برجسته شده و واحدهای تولیدکننده‌ محصولات پتروشیمی به دلیل فراهم‌بودن عوامل تولید فراوان، فناوری وارداتی در دسترس و علاقه‌مندی سرمایه‌گذاران خارجی در سرمایه‌گذاری در این بخش از اقتصاد، از سوددهی نسبتاً بالایی‌ برخوردار هستند. با وجود استقرار این امکانات، ضرورت دارد ظرفیت صادراتی محصولات این‌ صنعت با استفاده از نظریه‌های جدید تجارت بین‌الملل بررسی شود. در دنیای کنونی، در فضایی که‌ فرآیند جهانی‌شدن و رقابت تنگاتنگ، شرکت‌ها و سازمان‌های غول‌پیکری را از دور رقابت خارج می‌کند،‌ استقرار مدیریت دانش در صنایع ایران و از جمله در صنایع ملی نفت و پتروشیمی یکی از ملزومات‌ باقی‌ماندن در گردونه رقابت‌هاست. پس از گذشت شش دهه از ورود صنعت پتروشیمی به کشور، اعمال‌ سیاست‌های حمایتی در کنار مزیت کشور در دارا بودن بزرگترین ذخایر نفت و گاز جهان، سبب اقبال‌ فعالان اقتصادی به سرمایه‌گذاری در این صنعت شده و رشد و درآمدزایی صنعت پتروشیمی کشور را‌ در پی داشته است. در همین راستا ظرفیت تولید محصولات پتروشیمی کشور از سه میلیون تن در سال‌ ۱۳۵۶ به حداقل ده میلیون تن و بیشتر در سال‌های اخیر افزایش یافته است. بررسی دقیق ماهیت تولید در‌ صنعت پتروشیمی کشور حاکی از آن است که علی‌رغم رشد کمّی تولیدات این صنعت، ترکیب‌ تولیدات با نیاز داخلی صنایع تکمیلی کشور و تولید و تقاضای جهانی متناسب نیست و بازآرایی در‌ سبد محصولات تولیدی صنعت پتروشیمی کشور یک ضرورت است.