سيد محی الدین حسینی ارسنجانی- خبرنگار شهر مردم، ۲۷ شهریور را در یک اقدام شتاب زده به عنوان روز پاسداشت زبان و ادبیات فارسی نام نهاده اند و این روز در واقع تکریم شاعر ملی محمد حسین شهریار تبریزی است و اگر چه مقام و جایگاه وی در شعر فارسی بالاست اما افراد و چهره های نامدار دیگری که مرتبت ادبی و مقام و موقعیت شعری بالاتر از ایشان هم بود وبواسطه نفوذ قومیت خاصی این روز و مناسبت در تقویم رسمی کشور ثبت شد حال انکه در همان زمان و درست در عصر شهریار شاعرانی هم سطح و در طراز وی و بالاتر از او بودند و به دلایل و ملاحظاتی نامشان از این انتخاب و نامگذاری خط خورد و قرعه به شاعر شعر همای رحمت افتاد و روز ۲۷ شهریور که روز است بنام روز زبان و ادب فارسی نامگذاری شد.به هر حال جای گله و شکوه نیست و هریک از شاعران قدیم و جدید ایرانی دارای امتیازات خاص شعری هستند و قابلیت های ادبی مشخصی دارند که نیازمند بررسی اند اما در کل جایگاه ادبیات فارسی در بین سایر ادبیات های جهان ممتاز و نمونه است زیرا ادبیات فارسی ریشه در ادبیات باستانی ایران دارد و تحت تأثیر متون اوستایی در دوران ساسانی به زبانهای پارسی میانه و پهلوی اشکانی پدید آمده است. ادبیات فارسی نوین پس از اسلام و با الگوبرداری از ادبیات عربی در نظم و ریشه‌های دبیری و نویسندگی دوران ساسانی که ادبیات منثور عربی را ایجاد کرده بود در زمینه نثر متولد شد. ادبیات شفاهی فارسی نیز به همان سبک باستانی خود ادامه یافت و موضوعاتی مانند حماسه و روایات و اساطیر ایرانی و غیر ایرانی، مذهب و عرفان، روایت‌های عاشقانه، فلسفه و اخلاق و نظایر آن را در برگرفته است.یک اثر ادبی در گستره ادبیات حماسی، غنایی، تعلیمی یا نمایشی میگنجد و چهره‌های بزرگ ملی و بین‌المللی شناخته شده‌ای در این ادبیات است که بیشتر آنها شاعران سده‌ های اولیه و میانه اند از این میان آنها میتوان به پدر شعر فارسی رودکی، احیاگر زبان پارسی فردوسی،ابن یمین فریومدی، نظامی، خیام، عطار، سعدی،خواجه عبداله انصاری، وحشی بافقی، مولانا و حافظ، خواجو، و… اشاره کرد.گوته بر این باور است ادبیات فارسی،یکی از چهار ارکان ادبیات بشر است. علاوه بر شعر در ادبیات فارسی داستان نوع دیگری از آثار ادبی تاثیرات عمیقی بر فارسی زبانان داشته و آثار زیادی از سوی نویسندگان بزرگ و معروف پدید آمده است. نخستین رمان ایرانی سرگذشت حاج بابای اصفهانی به وسیلهٔ میرزا حبیب اصفهانی نوشته شد و پس از آن دیگر مفاخر بزرگ ادبی  از جمله سازندگان تاریخ و ادبیات ایران در طی هزار سال سایه گستری آن بر تاریخ و فرهنگ و تمدن ایرانیان محسوب می شوند.در پایان با تکریم شخصیت ادبی شهریار تبریزی و نثار سلام و درود به پیشگاه بزرگان شعر و ادب پارسی در طی هزار سال قدرت نمایی زبان و ادب پارسی در گستره پهن دشت میهن و خارج از وطن امیدوارم هماره و در هرزمان ادبیات فارسی ما خوش بدرخشد و برخوردار از چهره های تابناک شعر و نقد و داستان و ترجمه و ویراستاری و تصحیح و سایر محتواهای ادبی باشد و تا جهان باقیست شعر پارسی و ادبیات داستانی ایران برقرار و پاینده و زاینده باشند.