سودی که ناشران از هندوانه گذاشتن زیر بغل قلم به دست ها می برند، به گزارش سيد محی الدین حسینی ارسنجانی – خبرنگار شهر مردم، بر شور و شوق توام با حرص و ولع نویسندگی و انتشار پی در پی کتاب و به یک عبارت کتابسازی از سوی کسانی که میخواهند بر تعدد و تنوع آثارشان بیفزایند و دمادم خود را با آثار تازه چاپشان در معرض دید و معرفی افراد قرار دهند روز به روز و لحظه به لحظه افزوده میگردد و مسابقه ای بی سرانجام بین کسانی که امکان چاپ کتاب دارند برگزار شده و نتایج بد و پیامدهای ناگوار آن در دراز مدت دامان اجتماع اهل علم و فرهنگ و اهالی قلم و نویسندگی را در بر میگیرد.متاسفانه بنا بر پاره ای ملاحضات بین المللی و تعصبات کور برخی افراد و مسئولان به اصطلاح فرهنگی امروزه به هر کسی که چند صفحه مطلب از دیگران برداشته و یا در اینترنت کپی کرده و عنوان نویسنده کتاب به خودش داده را به راحتی عنوان نویسنده میدهند و به وی مجوز چاپ و انتشار آثاری که هیچ محتوای لازم ندارد میدهند.وزارت ارشاد که متولی اصلی چاپ و نشر کتاب است بدون هیچگونه نظارت قابل قبول بر کار ناشران و عدم اتخاذ شرایط لازم برای حمایت از نویسندگان واقعی در سالهای اخیر علیرغم این همه مشکلات موجود بر حوزه چاپ و نشر کتاب شاهد تعدد ناشرین و فراوانی آمار نویسندگان خصوصا نویسنده های تازه وارد و کتابهای فیک و نازل به این عرصه شده ایم. نویسندگانی که بی هدف به چاپ کتاب اقدام و بی محابا در این رابطه هزینه میکنند بی آنکه مطمان شوند کتابشان خواندنی است یا خیر و یا اینان اصلا مخاطبانی دارند و آیا آثارشان با استقبال از سوی مردم و گروههای مختلف جامعه مواجه میشود یا خیر به سرعت به کتابسازی اقدام و برای افزایش عناوین چاپی خود میکوشند! کاری که بیشتر به مسابقه ای برای علم سوزی و توهین به اهل قلم است تا کتاب سازی و نویسندگی و نشر! با کمال تاسف هنوز در کشورمان درک درستی از چه کسی نویسنده لست و معنا و مفهوم نویسنده بودن وجود ندارد و افرادی ناوارد به کار و حرفه ای خاص یا بی اطلاع و کم اطلاع از موضوعات مد نظرشان برای تالیف، در اندیشه چاپ کتابی از خود پس از کتاب دیگری هستند و به جز معروفیت و شهرت در بین مردم آنهم از طریق نویسندگی به هیچ چیز دیگر از جمله به تاثیر گذاری این کار و اقدامشان در بین اهالی علم و فرهنگ هرگز فکر نمیکنند و نمی اندیشند.باید در ابتدا تعریف درست و کاملی از نویسنده و ناشر و مخاطب خاص هر نوشته یا کتاب بودن، گردد و پس از آن بر مراحل مختلف چاپ و نشر کتاب نظارت شود.این سخن نه به معنای تشدید سانسور و حذف و ممیزیها در حوزه چاپ و نشر کتاب است بلکه به معنی دقت در کتاب بودن و مفید فایده و استاندارد بودن آثاری است که این روزها و در سالهای اخیر بسیاری از نویسندگان،نویسنده نماها و رونویسی و کپی کننده ها به ناشرین و بعضا ناشر نماها میدهند، است. متاسفانه برخی ناشرین سودجو و منفعت طلب هم با زیر سوال بردن ارزش کار و فعالیت ناشرین متعهد و خوشنام به دلیل عدم نظارت جدی ارشاد و …بر کار و فعالیت آنان با زیاده خواهیها و تخلفات بسیار روبرو بوده و هستند و بر سر افراد ناوارد به حوزه نشر و نویسنده های تازه کار کلاه های گشادی میگذارند و پس از اخذ وجوه بسیار و تشویق همین نویسنده نماها که تو قلم خوب و آینده درخشانی داری پس از اخذ وجوه هنگفت و چاپ چند نسخه محدود از کتابهایشان آنها را به حال خود رها کرده و فراموششان میکنند و نسبت به تعهدات خود در برابر جامعه فرهنگی و مشتریان و مخاطبانشان بی تفاوت هستند و در نهایت نویسنده میماند و به عبارتی حوضش! او کتابی چاپ کرده و امکان توزیع و فروش ندارد و نمیداند حالا باید چه کند!شخصا ده عنوان کتاب آماده چاپ و نشر دارم اما وقتی با خود فکر میکنم افرادی قبل از من کتابهای بهتر از من در همین موضوعات دارند و چاپ کرده اند یا شرایط جامعه امروز ما به لحاظ فرهنگی،اقتصاد و معیشت مردم امکان خرید آثار و تالیفاتم حتی بهتر از آثار و تالیفات دیگران فراهم نیست چرا باید برای چاپ کتاب  خود را به هر کاری زده و هزینه کنم؟ این استدلال شخصی زمانی به عموم‌ تعمیم می یابد که برخی نویسندگان، کتابهایی را چاپ کرده اند اما همچنان سرخورده و منزوی نتوانسته اند در محافل و مجامع فرهنگی و ادبی و هنری خودی نشان دهند و به محبوبیت لازم در بین همسالان و یا همراهان و همکاران خود برسند.دلیل عمده سرخوردگی و انزوای نویسنده نماها و مولفان عجول کتابهای زرد و بی کیفیت عدم توجه به کیفیت محتواها و مطالبی است که تحت عنوان کتاب چاپ کرده اند و عنوان جعلی نویسنده را بر کتابسازی های خود نهاده اند.

نکته پایانی اینکه باید چاپ و نشر کتاب با سازو کاری نو و جدید صورت گیرد و برای ورود افراد به جرگه مولفان و پدید آورندگان آثار و نویسنده کتاب شدن آزمونی ولو ساده یا اقدامی پیش گیرانه و تدبیری نو و از قبل اندیشید تا همگان بدانند نویسنده ها یا صاحبان یک اثر مایل به چاپ و نشر با چه هدف و به چه منظوری قصد نشر اثر خود را دارند تا هم سرمایه های ملی از جمله کاغذی که به سختی تهیه میشود و هم پول افراد بی جهت حیف و میل نگردد و از آنها مهمتر وقت پر ارزش مردم در تورق و خواندن کتاب هایی که اسمشان به ظاهر کتاب است و در محتوا و کیفیت در واقع ورق پاره هایی بیش نیستند،صرف نگردد.توصیه بنده کمترین به ناشران این است که هر کتابی را از هر کسی با هر دلیل و به هر بهانه ای قبول به سفارش نکرده و چاپ نکنند.همچنین نویسندگان هم تا آثارشان را به اهل فن و متخصصان هر موضوع نداده و مورد ارزیابی و تایید دیگران قرار نداده اند به دست چاپ نسپارند زیرا ناشر با این کار خود اعتبار کار حرفه ای اش را زیر سوال میبرد و نویسنده از همان اول نویسندگی اش، ارزش و اهمیت قلم و نوشته های خودش را نزد عموم کاسته و بی اعتباری نوشتارهایی فاقد محتوا و کتابهایش را در اذهان عموم و مخاطبان خود هویدا و آشکارا می سازد‌.

.