و رسید محرم و اینک حسین؛ وای….به گزارش سيد محی الدین حسینی ارسنجانی خبرنگار شهر مردم، محرم از راه رسید و بار دگر موسم حزن و عزای سید و سالار شهیدان آقا و مولایمان حسین بن علی علیه السلام شد. اینک ماییم و راه سرخ حسینی و حرکت به سوی آزادی و آزادگی و چه خوب است که راه را بشناسیم و راهمان راه حسین و یاران او که همانا راه خدا و رسولان اوست باشد.

کربلا در کربلا و شهادت پس از شهادت مردان خدا تا قیام قیامت تداوم دارد آنگونه که گفته شده” کل یوم عاشوراء و کل عرض کربلاء” هر روز ما عاشورا و تمام زمین کربلاست. این سخن از عمق درد و رنج و بلا و شدت مصیبت جانکاه شهادت مظلومانه و غریبانه سید الشهدا آقا حسین بن علی و یاران باوفای او در محرم سال ۶۱ هجری قمری حکایت دارد. ای وای از حسین که ملت زمانش او را نشناخته و با لب عطشان شهیدش کردند و ای وای بر ما که اگر حسین دیروز و حسین زمانه امان را نشناسیم. شناخت از ایده و مرام و خط سرخ حسین و شناخت از اهداف قیام حسینی بسیار بهتر و مهمتر از برپایی عزای بدون معرفت و بدون شناخت از اوست. مولایمان حسین را باید اول شناخت و از پدر رشید او علی که شیر خدا و مرد میدان مبارزه با کفر و سیاهی بود سخن گفت و از مادر او که فاطمه است و مقتدای  همه اهل بیت علیهم السلام است یاد کرد.

باید ابتدا از نبی مکرم اسلام محمد مصطفی(ص) که جد بزرگوار او و امام حسن(ع) برادر خوش قلب و مهربان حسین و بانو زینب کبری آن خواهر دلسوز و دوستدار حسین گفت و آنها و یاران با وفایش را شناخت تا بتوان حسین را که نور هدایت و کشتی نجات امت اسلامی است شناخت. مگر نه اینکه او صاحب بهترین پدر و مهربانترین مادر و برترین خواهر و رئوف ترین برادر است؟ مگر نه اینکه حسین علیه السلام بهترین آدمها و عزیز تر ین انسانهای روی زمین دلداده اویند؟ پس چرا ما عاشق و دلداده کوی او و خاک پای او نباشیم؟ آیا از شور و شعور و عشق و علاقه آقا ابالفضل العباس به برادر و امامش حسین شهید باخبریم؟ آیا از دو طفلان مسلم و از عون و از جعفر یا از حبیب ابن مظاهر و دیگر یاران صدیق خامس آل عبا و جان فشانیهای آنها در راه مراد و مقتدایشان حسین(ع) مطلعیم؟ حر بن یزید ریاحی را که در آخرین لحظات از عمر خویش که توبه کرد و از لشکر کفر و ستم یزید خروج کرد و به دامان تشیع آمده با امام زمانه اش حسین بن علی پیمان بست و به شهادت رسید را خوب می‌شناسیم؟ از علی اصغر حسین و از قاسم بن الحسن، از علی اکبر و از رقیه، از سکینه و از آوارگان مسیر کربلا تا خرابه های شام چقدر با خبریم و چه می‌دانیم؟ اینها را که یادآور شدم برای این بود که حسین بن علی در راه مقدسی که پا نهاده بود بی محابا نبوده و بی برنامه نبود.او به اذن و به اراده پروردگارش و برای اصلاح امور امت جدش پای در سرزمین داغ و تفتیده کربلا گذاشت و یاران و اهل بیت و بویژه سالخوردگان و خردسالان و زنان و بیمارانی از اهل  و عیال خویش را در این سفر پر از خوف و خطر و سرشار از رنج و بلا با خود همراه کرد که به همگان بفهماند برای امر به معروف و نهی از منکر در دین و پیاده‌سازی احکام خدا و مبارزه با جهل و خرافات از همه چیز و از همه کسان و عزیزان خویش باید گذشت و چونان بنده ای عزتمند و سرفرازانه زندگی کرد و با دشمن خدا و رسول او در افتاد حتی اگر به قیمت از دست دادن و شهادت خود و اطرافیانت منجر شود. پس حسین را باید شهید راه آزادی و آزادگی نام نهاد و راه او را هر انسان با شرافت و هر قوم و قبیله و گروه و جمعیت و پیروان هر آیینی که به دنبال آرامش ابدی اند باید بپذیرند و دنبال کنند و هیچگاه زیر بار زور و ستم و ظلم  ظالمان نروند آنگونه که حسین علیه السلام فرمود: “مرگ با عزت بهتر از زندگی با ذلت است”.

درود و سلام خدا بر حسین و بر اعوان و انصار و بر همه یاران دیروز و امروز و فردای او باد.

فرا رسیدن محرم الحرام  که ماه تبیین اهداف قیام حسینی و فرصت برملا ساختن چهره کریه و بد منافقان، دیو صفتان، جاهلان و یزیدیان دیروز و امروز است را گرامی داشته و ایام حزن و عزای سید و سالار شهیدان آقا اباعبدا… الحسین علیه السلام را به همگان خاصه شیعیان و به طور ویژه به دلدادگان و عاشقان و عزاداران واقعی سید الشهدا (ع) تسلیت و تعزیت عرض مینمایم