در گذشته با توجه به محدودیت‌های ظالمانه رژیم بعث صدام و ممنوعیت پیاده روی اربعین و زیارت حرم اباعبدالله الحسین(ع)، این مسیر تنها راه امن، جهت وصول به کربلا به حساب می‌آمد که علما و طلاب حوزه علمیه نجف اشرف و برخی مردم از بین باغ‌ها و کنار شط فرات به سمت کربلا حرکت می‌کردند و به همین جهت به طریق العلماء شهرت یافت.

علت انتخاب هم پوشش نخلستانی مسیر و امکان پنهان شدن در شرایط تعقیب و گریز بود. در دوره‌هایی از حکومت بعث، به دستور صدام، در بخش‌هایی از این مسیر تک تیرانداز‌هایی مستقر شده بودند و این مسیر را مزین به خون برخی از عاشقان امام حسین علیه السلام کردند. اهالی این منطقه از عشیره حواتم (حاتم طایی) می‌باشند که از سال‌های دور نسبت به پذیرایی زائرین حضرت و حفظ جان‌ها خدمات قابل توجه‌ای داشته اند.