امیرکبیر؛نادره مردی نامیرا؛تکرار ناشدنی! ، به گزارش سيد محی الدین حسینی ارسنجانی خبرنگار  شهر مردم،  بیستم دی ماه سال مرگ مرد میدان دار عرصه کیاست و سیاست،دولتمرد مردمی و وزیر لایق عهد ناصری، خدمتگزار صدیق وطن و برهم زننده بساط تبعیض و بیعدالتی شاه قجری، میرزا محمد تقی خان امیر کبیر صدر اعظم ایران عهد ناصری است.او امیری قویدل ،مردی نامیرا و تکرار ناشدنی سده های اخیر ایران است.آنچه مبرهن و آشکاراست اینکه در دوره های پس از او و بویژه در زمانه ما عنوان پرمعنا و لقب پر آوازه امیرکبیری را به برخی از چهره های مطرح اما ناموفق عرصه اجرا و سیاست از جمله در زمانه تبلیغات انتخاباتها به برخی کاندیداهای ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی اطلاق داده اند که از روی ناآگاهی برخی متعصبین، مغرضان، چاپلوسان و متملقینی است که از ارزش و اهمیت وجود گهربار و عظمت نام و مقام و اقدامات شایسته امیر کبیر واقعی ایران خبر ندارند.امیر کبیر چهره ای محبوب و دولتمردی لایق بود که هنوز تاثیر برخی اقدامات او بر منابع قدرت و سیاست و تصمیمات ملی مشهود و محسوس است. در دوران صدرارت پرافتخار امیر کبیر تاسیس مدرسه دارالفنون در هفت شعبه انجام شد. مرکزی علمی و در واقع نوعی دانشگاه و یا اولین مدرسه به سبک و سیاق ملل و دول اروپایی در ایران بود و شاهزاده‌های قاجار نخستین دانشجو یان دارالفنون بودند که اصول علمی جدید و دانش های مهندسی،پزشکی و فنون مختلف به جوانان وطن در آن آموزش داده میشد.اولین شماره روزنامه وقایع اتفاقیه در سال سوم سلطنت ناصر الدین‌ شاه قاجار به کوشش امیر کبیر منتشر شد.امیرکبیر در دوران صدر اعظمی خود با رشوه خواری به مبارزه برخاست.او قاطعانه دستور داد تمام دریافتیهای بی‌حساب و کتاب عوامل وابسته به دربار و مواجب بی‌جهتی که از دستگاههای دولتی می‌گرفتند را قطع کنند.وی حتی حقوق شاه مقتدر قاجار و شاهزادگان را کاهش داد. او مواجب بی‌حسابی که این و آن و امثال میرزا آغاسیها برقرار کرده بودند را قطع و سر و سامانی به قوانین مالیاتی داد و صورت عواید و مخارج آنان را تعدیل کرد.تیول دارانی که حق دیوان را نمیدادند،امیر تیولی آنها را ضبط کرد. آن امیر پاک و شایسته همچنین برای ماموران دولتی حقوق ثابت تعیین کرد و به دستور او بود که رسم قمه‌ کشی و لوطی‌بازی از شهرها و راهها برداشته شد. وی حمل اسلحه سرد و سلاح گرم را ممنوع و قاعده بست‌ نشینی را لغو کرد.سر و سامانی به ارتش داد،مشق ارتشیان و شیوه به کارگیری تسلیحات آنها و برکشیدن صاحب‌ منصبان بی‌طرف و نهادن شغل و سمت در مقابل افراد و حذف مشاغل بی‌فایده در نظام سازمانی را امیر کبیر پایه‌ گذاری کرد.وی رسم نامناسب بخشیدن مناصب بی‌شغل را برانداخت و معیار ترفیع صاحب‌ منصبان را شایستگی های علمی و کاری ایشان اعلام کرد. مهمات‌ سازی در زمان او رشد کرد و توپ‌ و باروت‌ سازی در زمان امیر کبیر بود که دوباره رونق گرفت. وضع لباس امرا و سربازان ارتش مرتب و منظم شد. به دستور وی لباس سربازان از پارچه ایرانی دوخته شد.دستگاه وزارت امور خارجه را توسعه داد و در ایجاد سفارتخانه‌ های دائمی در لندن و سن‌پترزبورگ، و ایجاد کنسولگری در بمبئی، عثمانی و قفقاز؛ تربیت کادر ماهر برای وزارت امور خارجه و تنظیم دفتر اسناد رسمی و سیاسی از جمله کارهای او که حقیقتا امیر کبیر ایران بوده و هست و خواهد ماند،است. با مروجین خرافه و متعصبین در ترویج عقاید فرقه ها مخالفت و القاب و عناوین فرمایشی را حذف کرد و در نامیدن دیگران تنها به گفتن واژه «جناب» اکتفا میکرد.به دستور امیر کبیر بود که فرمان قتل رییس فرقه منحرفه بابیه و سالار پسر آصف‌الدوله  و والی خراسان که طرفدار تجزیه‌ طلبی و جدایی خاک خراسان از ایران بود صادر شد و بسیاری دیگر از اقدامات و اصلاحات سیاسی،اجتماعی و فرهنگی و دینی ایران در عهد قاجار که به واسطه نیات خیر خواهانه امیر کبیر ایران انجام شد،همه و همه نشان از اوج قدرت و عظمت فکری و کاری آن یگانه مرد عرصه سیاست و سیاست ورزی در ایران داشت اما افسوس که بدخواهان و بد طینتان قاجار و از جمله مادر ناصر الدین شاه و اجنبیهای بیگانه و نفوذی های دربار شاهی که مثل دیروز و امروز تاب و تحمل اقدامات روشنگرانه و اصلاحات اجتماعی مصلحان و خیرخواهان را نداشته و ندارند،با توطئه گریهای عوامل پیدا و آشکار دربار شاه قاجار کمر به قتل او که خادم راستین میهن و ناجی صدیق وطن در عصر استبداد و سیاهی بود،بستند و سرانجام او را از گردونه تصمیم سازی هایی که ایران را به پیشرفت و توسعه همه جانبه میرساند،حذف کردند.روح و روانش شاد و یاد و نامش در گستره زمین و زمان زنده و جاودانه باد.